Decalcomania veya Dekalkomani aslen Fransızca bir terim olan “décalcomanie”den türetilmiş, gravürlerin ve baskıların seramik gibi malzemelere aktarılabilmesini sağlayan bir süsleme tekniğidir. Kısaltılmış versiyonu olan “decal”, seri üretimde kullanılan bir tür ürün etiketi veya komodite sanat aktarımı için de kullanılır.
Bu teknik, bir yüzeye boya, mürekkep veya yağ uygulandıktan sonra, bu renkli yüzeyin başka bir yüzeye bastırılması veya katlanmasıyla gerçekleştirilir. Böylece, karşılıklı temas halinde olan iki yüzey arasında rastgele desenler, şekiller veya dokular oluşur.
Decalcomania tekniği, sanat tarihinde özellikle dadaist ve sürealist akımların popüler bir unsuru olmuştur. Max Ernst ve Óscar Domínguez gibi sanatçılar, dekalkomaniyi deneyimsel çalışmalarında kullanmışlardır. Domínguez, önceden belirlenmiş bir nesne olmaksızın dekalkomaniyi kullanmıştır. Bu tekniği, ince bir tabaka halinde yayılan guaj boya ile gerçekleştirir ve ardından bu boya tabakasını bir kanvas gibi başka bir yüzeye basar.
Max Ernst, Hans Bellmer ve Remedios Varo gibi sanatçılar da dekalkomaniyi uygulamışlardır.
Decalcomania’nın sadece sanatta değil, aynı zamanda matematik ve bilimde de kullanımı bulunmaktadır. Yale Üniversitesi’nde yapılan çalışmalarda, parmak boyası dekalkomani tekniklerinin aynı kağıt üzerinde tekrarlanması sonucunda fraktalların oluştuğu gözlemlenmiştir.
Sonuç olarak, decalcomania veya dekalkomani, sanat ve bilim alanlarında kullanılan ilginç ve yaratıcı bir tekniktir. Bu teknik, sanatçılara ve bilim insanlarına beklenmedik sonuçlar üretme ve yeni keşifler yapma fırsatı sunar.
Decalcomania | Dekalkomani Tarihçesi

Decalcomania veya dekalkomani tekniği, sanat alanında kullanılan eski bir süsleme yöntemidir ve kökenleri 18. yüzyıla kadar uzanmaktadır. İlk olarak ticari amaçlarla İngiltere’de yaklaşık 1750 yılında kullanılmaya başlanmıştır. Ancak, bu tekniğin ticari kullanımı özellikle 19. yüzyılın ortalarında ve sonlarına doğru daha yaygın hale geldi.
Dekalkomani tekniğinin icadı çoğunlukla Simon François Ravenet (1706–1774) adlı bir Fransız gravürcüye atfedilir. Ravenet, teknik olarak bu süreci “décalquer” olarak adlandırdı, ki bu da Fransızca “izleme yapmak” anlamına gelir ve “tracing paper” olan “papier calque” Fransızca teriminden türemiştir.
Terimin ilk kez kullanımı, 1863 yılında Mary Elizabeth Braddon’ın “Eleanor’s Victory” adlı eserindeki “décalcomanie” ifadesi ile kaydedilmiştir. İngilizce versiyonu olan “decalcomania” ise 1865 yılında bir ticaret fuarı katalogunda yer aldı. Bu terim, özellikle 1870’lerin ortalarında seramik transferi çılgınlığı sırasında popüler hale geldi.
Dekalkomani, renkli camda desenlerin serigrafi veya seramik üzerine aktarılmasının bir formu olarak, 18. yüzyıldan itibaren yaygın olarak kullanıldı. Ancak, özellikle 19. yüzyılın sonlarında, dekalkomani çılgınlığı seramik, porselen ve diğer nesnelerin süslenmesinde yaygın bir teknik haline geldi.
Sanat alanında ise, özellikle dadaist ve sürealist akımların etkisiyle 20. yüzyılın başlarında dekalkomani, daha deneysel ve abartılı bir şekilde kullanılmıştır. Önde gelen sanatçılar, bu teknikle yeni ve sıra dışı görsel efektler elde etmek için geleneksel sınırları zorladılar.
Günümüzde dekalkomani tekniği, sanat ve el sanatları alanında hala kullanılmaktadır. Seramik, cam, kâğıt, ahşap ve diğer yüzeylere uygulanabilir ve sanatçılara yaratıcı ve özgün eserler oluşturma fırsatı verir. Teknik, zaman içinde evrim geçirmiş olsa da, halen sanat dünyasında dikkat çeken ve etkileyici sonuçlar elde etmek için kullanılan bir yöntemdir.
Decalcomania | Dekalkomani Tekniğinin Özellikleri Nelerdir?
Decalcomania veya dekalkomani tekniği, sanat eserlerinin yaratılmasında kullanılan özgün bir süsleme tekniğidir. Bu teknik, özellikle rastgele desenlerin oluşturulması ve sanatçının hayal gücünün serbest bırakılması için kullanılır. İşte Decalcomania’nın temel özellikleri:
- Rastgele Desenlerin Oluşturulması: Decalcomania tekniği, rastgele desenlerin oluşturulması için ideal bir yöntemdir. Boya veya mürekkep uygulandıktan sonra bir yüzey bastırılarak veya katlanarak, karşılıklı temas halinde olan yüzeyler arasında benzersiz desenler, şekiller ve dokular meydana gelir.
- Hayal Gücünün Serbest Bırakılması: Bu teknik, sanatçının hayal gücünü serbest bırakmasına ve beklenmedik sonuçlar elde etmesine olanak tanır. Rastgele desenlerin oluşturulması sürecinde sanatçı, materyallerin ve şekillerin kontrolünü kısmen veya tamamen bırakabilir, böylece yaratıcı bir özgürlük hissi yaşar.
- Deneysellik ve Abartılılık: Decalcomania, sanat eserlerinde deneysellik ve abartılılık arayan sanatçılar için çekici bir tekniktir. Bu teknik, geleneksel sanat formlarının sınırlarını zorlar ve beklenmedik sonuçlar elde etmek için farklı malzemelerin ve tekniklerin kullanılmasını teşvik eder.
- Çoklu Tekrarlarla Olası Fraktal Oluşumu: Decalcomania’nın tekrarlanmasıyla, özellikle aynı kağıt üzerinde yapıldığında, fraktal desenlerin oluşması olasılığı vardır. Bu durum, tekniğin matematiksel ve bilimsel açıdan da ilgi çekici olduğunu gösterir.
- Çeşitli Yüzeylere Uygulanabilme: Decalcomania tekniği, birçok farklı yüzeye uygulanabilir. Bu yüzeyler arasında kağıt, kanvas, seramik, cam, ahşap ve diğer malzemeler bulunur. Bu, sanatçıların çeşitli ortamlarda ve farklı sanat formlarında çalışmasına olanak tanır.
- Sürecin Keyifli ve Yaratıcı Olması: Decalcomania tekniği, sanatçılar için keyifli ve yaratıcı bir süreç sunar. Rastgele desenlerin oluşturulması, kontrolsüz ve beklenmedik sonuçların keşfedilmesiyle doludur, bu da sanatçının sürece tamamen kendini kaptırmasını sağlar.
Decalcomania’nın bu özellikleri, sanat dünyasında kullanıldığı farklı dönemlerde ve sanatçılar tarafından benimsenmesinin nedenlerinden biridir. Bu teknik, sanatçılara özgün ve deneysel eserler oluşturma fırsatı sunar ve sanatın sınırlarını genişletmelerine yardımcı olur.
Decalcomania | Dekalkomani Tekniğini Kullanan Sanatçılar Kimlerdir?

Decalcomania veya dekalkomani tekniğini kullanan birçok önemli sanatçı bulunmaktadır. Bu sanatçılar, bu tekniği kendi sanat eserlerinde kullanarak özgün ve etkileyici çalışmalar üretmişlerdir. İşte Decalcomania tekniğini kullanan bazı tanınmış sanatçılar:
- Max Ernst: Alman dadaist ve sürealist sanatçı Max Ernst, dekalkomani tekniğini sıkça kullanmıştır. Özellikle Ernst’in “Le Chant de la grenouille” gibi eserlerinde dekalkomani teknikleri göze çarpar.
- Óscar Domínguez: İspanyol dadaist ve sürealist sanatçı Óscar Domínguez, dekalkomani tekniğini sıkça kullanmıştır. Domínguez’in “La Tauromachie” gibi eserlerinde dekalkomaniye dayalı çalışmalar bulunur.
- Hans Bellmer: Alman ressam ve heykeltıraş Hans Bellmer, dekalkomaniyi kendi çalışmalarında kullanmıştır. Bellmer’in “La Poupée” serisi, dekalkomani tekniğinin belirgin bir örneğidir.
- Remedios Varo: İspanyol sürealist ressam Remedios Varo, dekalkomani tekniğini resimlerinde kullanmıştır. Varo’nun “La Creación de las Aves” gibi eserleri, dekalkomani etkisinin görüldüğü çalışmalardır.
- Yves Tanguy: Fransız sürealist ressam Yves Tanguy, dekalkomaniyi kendi sanat eserlerinde kullanmıştır. Tanguy’nin “Paysage I” ve “Paysage II” gibi eserleri, dekalkomani tekniğine dayalı çalışmalardır.
Bu sanatçılar, dekalkomani tekniğini kendi tarzlarında kullanarak, özgün ve etkileyici eserler üretmişlerdir. Tekniğin rastgele ve deneysel doğası, sanatçılara yaratıcılıklarını serbest bırakma ve beklenmedik sonuçlar elde etme fırsatı vermiştir.